Żylakami nazywamy trwałe, ograniczone rozszerzenia żył powierzchownych widoczne pod skórą jako balonowate uwypuklenia.

Z powodu żylaków kończyn dolnych cierpi około 20 – 50 % dorosłej populacji.

Przyczyny powstawania żylaków kończyn dolnych nie zostały do końca wyjaśnione.

Przyjmuje się, że etiopatogeneza żylaków jest wieloczynnikowa, a najważniejszą rolę w ich powstawaniu i powiększaniu się odgrywa niewydolność zastawek żylnych oraz wrodzone lub nabyte osłabienie ściany żył, wywołane zmniejszeniem ilości elementów podporowych. Powstawaniu i powiększaniu żylaków sprzyja długotrwałe przebywanie w pozycji stojącej i siedzącej, przebycie zakrzepicy żył powierzchownych lub głębokich, liczne ciąże, podeszły wiek, zaparcia, uporczywy kaszel i otyłość.

Niewielki żylaki w początkowym okresie choroby nie wywołują żadnych dolegliwości, a chorzy zgłaszają się do chirurga z powodów estetycznych.

W miarę postępu choroby pojawiają się: uczucie ciężkości nóg i uczucie zmęczenia nóg, obrzęk stóp i goleni, bóle kończyn, przebarwienia skóry i owrzodzenia na podudziach. Następstwem nieleczonych żylaków kończyn dolnych jest zwykle przewlekła niewydolność żylna mogąca doprowadzić do powstania znacznych obrzęków, zmian troficznych i owrzodzeń goleni.